កាលពីព្រេងនាយមានទន្សាយមួយក្បាល វាតែងតែអួតអាងពីល្បឿនដ៏លឿនរបស់វាដែលខ្លួនវាអាចរត់បាន។ ដោយធុញនឹងពាក្យអួតអាតនេះ អណ្ដើកមួយក៏បានបបួលទន្យាយនោះមករត់ប្រណាំងគ្នា។

ពេលនោះសព្វសត្វទាំងអស់ដែលនៅក្នុងព្រៃក៏បាននាំគ្នាចេញមកមើលការរត់ប្រណាំងរវាងទន្សាយនិងអណ្តើកនេះ។
ទន្សាយបានរត់បោលយ៉ាងលឿន មួយសន្ទុះក្រោយមក វាក៏ឈប់ងាកមើលទៅក្រោយ ក្រឡេកឃើញអណ្ដើក ហើយវាក៏ស្រែកឡើងថា៖ តើឯងអាចឈ្នះការប្រកួតនេះយ៉ាងម៉េចទៅ បើឯងរត់យឺតយ៉ាងនេះនោះ។
ទន្សាយក៏បន្ថែមល្បឿនទៅមុខកាន់តែឆ្ងាយ ហើយក៏បានដាក់ខ្លួនដេកលង់លក់ក្បែរផ្លូវនោះទៅវាគិតថាវាមានពេលគ្រប់គ្រាន់សំរាប់សំរាក។

ឯអណ្ដើកវិញវាប្រឹងប្រែងដើរហើយដើរទៀតឥតឈប់រហូតដល់ទីផ្តាច់ព្រ័ត។
សត្វទាំងឡាយបានហ៊រកញ្ច្រៀវអបអរសាទរដល់ជ័យជំនះរបស់អណ្ដើក។ សំលេងនោះក៏ធ្វើអោយទន្សាយភ្ញាក់ឡើងពីដំណេក។ ពេលនោះទន្សាយក្រោកឡើងបណ្ដើរ ស្ងាបបណ្ដើរ រួចចាប់ផ្ដើមរត់ម្ដងទៅទៀត។ ក៏ប៉ុន្ដែអ្វីៗវាបានហួសពេលអស់ទៅហើយដោយតែអណ្ដើកវាបានមកដល់ទីមុនបាត់ទៅហើយ៕